Gèr Boosten schildert de mens, soms mét hond, in zwierige tegenstellingen. Dat contrast schuilt ook in techniek en eindresultaat: flamboyante penseelstreken, waar nodig collageachtig, of spartaans in strenge, zwarte strepen, in etsen als fragmenten uit een graphic novel. Zie de mensen vallen, hoor de honden grommen. De canvassen van Gèr Boosten knallen en sprankelen. Ervoor staan is denkbeeldig de klodders van je gezicht vegen. Hoezo schilderkunst achterhaald? Gèr Boosten grijpt je bij de kladden. Kortom, het is weer feest in het Bonnefanten met deze toptentoonstelling.
Nou ja, feest. Tegelijkertijd slaat de verwarring toe. Midden in het plonzende plezier van meiden in bikini staat een man in brand. Het tafereel klotst en bruist. Maar wat doet die man daar en waarom staat hij in lichterlaaie? Dat Boosten er voor kiest geen eenduidig antwoord te geven maakt dit en andere geschilderde statements, want dat zijn het, net even anders. Boosten begrijpt kunst op zijn best: wanneer er ruimte is voor meerdere uitleg en opvattingen.
Want na de lusten voor het netvlies zet hij op zijn manier ook de hersens aan het werk. Weliswaar telkens ondoorgrondelijk en verontrustend. Bij Ecouter La Terre zijn we getuige hoe een man een rottend lijk passeert. Maar het is het klapperende boodschappentasje in zijn hand dat de vermeende onverschilligheid aanwakkert. Een halfnaakte vrouw geniet van de zon terwijl ze wordt bespied door dreigende blikken van hyena’s. In de schemer piepen nog een paar ogen. Zijn wij dat? Observeren wij niet ook stiekem deze bevallige dame? We zeiden het al, Boosten maakt de toeschouwer heimelijk deelgenoot.
Omdat zijn stilering zoveel schwung bezit, worden thematiek, boodschap en urgentie er, oh grote opluchting, geen moment in geramd. Mogelijkheden tot verbeelding en verbazing te over dus. Tussen de flarden sociaalmaatschappelijke ontwrichting die we wel degelijk voelen, vlamt de subtiliteit en het onbehagen. Waar kijken de twee jongens vermoedelijk na een avondje stappen, naar om in Phénomène? De blik is zijwaarts gericht naar ja naar wat eigenlijk? Weer dat schijnbaar achteloze, terwijl op de achtergrond de apocalyptische chaos heerst, volgepropt, via felgemengde kleuren en contouren. De meeste werken die hier te zien zijn, verdeeld over drie zalen, en zeker de recente, gaan vergezeld van Franstalige titels. Dat kan kloppen. Boosten woont en werkt al geruime tijd in Zuid-Frankrijk.

Gèr Boosten paints people, sometimes with a dog, in graceful contrasts. This contrast is also hidden in the technique and the end result: flamboyant brushstrokes, collage-like where necessary, or spartan in strict, black stripes, in etchings like fragments from a graphic novel. See the people falling, hear the dogs growl. Gèr Boosten’s canvases pop and sparkle. Standing in front of them is like imagining wiping the goo from your face. How is painting outdated? Gèr Boosten grabs you by the scruff of the neck. In short, it’s party time again in the Bonnefanten with this top exhibition.
Well, party time. At the same time, confusion strikes. In the middle of the splashing fun of girls in bikinis, a man is on fire. The scene is splashing and bubbling. But what is that man doing there and why is he ablaze? The fact that Boosten chooses not to give a clear answer makes this and other painted statements, because that’s what they are, just a little bit different. Boosten understands art at its best: when there is room for multiple explanations and opinions.
Because after the pleasures for the retina, he also gets the brains working in his own way. Admittedly always inscrutable and disturbing. In Ecouter La Terre we witness how a man passes a rotting corpse. But it is the flapping shopping bag in his hand that fuels the supposed indifference. A half-naked woman enjoys the sun while she is spied on by the menacing looks of hyenas. In the twilight a few more eyes peep out. Is that us? Aren’t we also secretly observing this graceful lady? As we said, Boosten secretly makes the viewer a participant.
Because his styling has so much verve, the theme, message and urgency are not rammed in for a moment, oh great relief. Plenty of opportunities for imagination and amazement. Between the fragments of social disruption that we do indeed feel, subtlety and discomfort flare up. What are the two boys probably looking at after a night out in Phénomène? The gaze is directed sideways, yes, to what actually? Again that seemingly casualness, while in the background the apocalyptic chaos reigns, crammed, via brightly mixed colours and contours. Most of the works on display here, spread over three rooms, and certainly the recent ones, are accompanied by French-language titles. That may be right. Boosten has been living and working in the South of France for quite some time.

Helaas beschikken wij nog niet over een rechtenvrije foto van de kunstenaar.
Als u ons wilt helpen, ontvangen wij die graag van u via: duit77@gmail.com