Peter Teeling is al op zijn twaalfde met olieverf schilderen begonnen. Hij volgt een opleiding aan de Rijksnormaalschool in Amsterdam met les van o.a. schilder Cor Dik, en leert etstechniek bij schilder/graficus Gerrit de Jong. Hij wordt lid van kunstenaarsvereniging de Brug, later ook Arti et Amicitiae en de Grafische, via welke hij exposities heeft in de nieuwe vleugel van het Stedelijk te Amsterdam.
Hij reist naar Italië, Spanje, Frankrijk en Tunesië, woont oorspronkelijk in Westknollendam, maar verhuist in 1997 naar Friesland. “Zit stil en reis”, zegt hij de dichter Gillot na: pas dan kun je gaan wandelen in de geest. Zo tekent en schildert hij zijn verlangen naar witte gruiswegen met blauwe schaduwen en stoffige cypressenhagen, naar het golvend patroon van witte daken tegen de blauwe hemel van de Baai van Tunis waar de sfeer zo etherisch is, dat de bergen er lijken te zweven. En hij drinkt er muntthee met pijnboompitten uit kleine glaasjes, turend vanaf het terras van Café de Nattes, en hij neemt de beelden mee in zijn herinnering, want herinneren is verinnerlijken, en transformeert die dan tot zijn werken met eigen associaties en verlangens. Het schilderen wordt dan een stroom van beelden die hij niet meer stoppen kan.

Peter Teeling started painting in oils when he was twelve. He studied at the Rijksnormaalschool in Amsterdam with lessons from painter Cor Dik, among others, and learned etching techniques from painter/graphic artist Gerrit de Jong. He became a member of the artists’ association de Brug, later also Arti et Amicitiae and de Grafische, through which he had exhibitions in the new wing of the Stedelijk in Amsterdam. He traveled to Italy, Spain, France and Tunisia, originally living in Westknollendam, but moved to Friesland in 1997. “Sit still and travel”, he said after the poet Gillot: only then can you walk in the spirit. In this way he draws and paints his longing for white gravel roads with blue shadows and dusty cypress hedges, for the undulating pattern of white roofs against the blue sky of the Bay of Tunis where the atmosphere is so ethereal that the mountains seem to float. And he drinks mint tea with pine nuts from small glasses, gazing from the terrace of Café de Nattes, and he takes the images with him in his memory, because remembering is internalizing, and then transforms them into his works with his own associations and desires. The painting then becomes a stream of images that he can no longer stop.

Foto: Artzaanstad