Pieter Starreveld is in de ontwikkeling van de beeldhouwkunst van de 20e eeuw te plaatsen in de traditie van de school ‘Bronner’. Hij ontwikkelde echter een eigen, naturalistische, zeer herkenbare stijl. In 1911 werd hij geboren in Koog aan de Zaan. Van 1929 tot 1932 volgde hij de opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam, met Jan Bronner als zijn voornaamste leermeester. Hij legde zich in zijn begintijd vooral toe op beeldhouwwerk voor gebouwen en portretten. Al snel kreeg hij een aantal grotere opdrachten, zoals houtsnijwerk (intarsia) voor het schip de ‘Nieuw Amsterdam’ en de AVRO-foyer. Meestal werkte hij ‘en taille directe’, meteen in steen hakken of in hout snijden zonder eerst een ontwerp in klei te maken. Ook legde hij zich in bepaalde periodes toe op andere technieken zoals linoleumsneden, zilverstifttekeningen, glas- en emaillewerk. Na de 2e Wereldoorlog (1940-1945) maakte hij veel herdenkingsmonumenten en standbeelden. Voorbeelden van gerealiseerde opdrachten zijn te vinden in Zweeloo, Hoorn, Laren, Hilversum, Amsterdam, Schiedam en Leiden. In de jaren ‘50, als hij een nieuw atelier in Amersfoort heeft betrokken en daar de beschikking krijgt over een ruim terrein, gaat hij zelf bronsgieten met de ‘cire perdue’ methode. Het werd zijn streven om het ontstaan van het beeld, van het begin tot het eind, helemaal in eigen hand te houden. Hij behoorde tot de weinige beeldhouwers bij wie het ambachtelijke een verlengstuk werd van het creatieve. Zijn hele leven ging zijn voorliefde uit naar het vrouwelijk naakt, portretten en dierfiguren die hij in kleiner en groter werk talloze malen afbeeldde. Zijn ambachtelijke kennis was fenomenaal evenals zijn productiviteit. Hij kreeg vele opdrachten en exposeerde op tal van tentoonstellingen.

Pieter Starreveld can be placed in the tradition of the ‘Bronner’ school in the development of 20th century sculpture. However, he developed his own naturalistic, very recognisable style. He was born in 1911 in Koog aan de Zaan. From 1929 to 1932 he studied at the Rijksacademie in Amsterdam, with Jan Bronner as his main teacher. In his early days he mainly focused on sculpture for buildings and portraits. He soon received a number of larger commissions, such as wood carving (intarsia) for the ship ‘Nieuw Amsterdam’ and the AVRO foyer. He usually worked ‘en taille directe’, cutting directly into stone or wood without first making a design in clay. In certain periods he also focused on other techniques such as linocuts, silverpoint drawings, glass and enamel work. After the Second World War (1940-1945) he made many memorials and statues. Examples of completed assignments can be found in Zweeloo, Hoorn, Laren, Hilversum, Amsterdam, Schiedam and Leiden. In the 1950s, when he moved into a new studio in Amersfoort and had access to a large area, he started casting bronze himself using the ‘cire perdue’ method. It became his aim to keep the creation of the sculpture, from beginning to end, completely in his own hands. He was one of the few sculptors for whom the craft became an extension of the creative. Throughout his life, his preference went out to the female nude, portraits and animal figures, which he depicted countless times in smaller and larger works. His knowledge of the craft was phenomenal, as was his productivity. He received many assignments and exhibited at numerous exhibitions.