Naast zijn werkzaamheden in de grafische wereld als docent en freelance vormgever, schildert Bert van Kol al sinds de jaren vijftig. Waar zijn werk de eerste twintig jaar vooral figuratief is, wordt dat in de jaren zeventig steeds abstracter en experimenteert hij met nieuwe technieken, zoals polyurethaan. Inmiddels hebben zijn schilderijen weer min of meer voeling met de herkenbare werkelijkheid, maar ze blijven balanceren tussen de abstracte beeldtaal en de figuratie. De menselijke figuur is in al zijn werk in meer of mindere mate aanwezig. In geabstraheerde vorm zoals in de schilderijen, maar ook op expliciete wijze, zoals in zijn tekeningen. Zijn figuren lijken ongrijpbaar, zijn één met hun omgeving en krijgen door subtiele opbouw van kleur en enkele zwarte lijnen vorm in een imaginaire wereld. Bert van Kol vindt inspiratie in zijn reizen naar diverse landen en in ontmoetingen met mensen.