Jules’ verhaal

Chin A Foeng werd in Paramaribo geboren als Jules Anthony Chin A Foeng, zoon van Henk en Sylvie Chin A Foeng, kind uit een gezin van 9 kinderen.

Op 13-jarige leeftijd werd al duidelijk dat Jules talent had en daar meer mee moest doen. Hij kreeg zijn eerste tekenles van Stuart Robles de Medina. Ook van Nola Hatterman, op de tekenschool van het CCS in Paramaribo. Na zijn Mulo-diploma behaald te hebben aan de St. Pachalisschool, kreeg hij op 16 jarige leeftijd een beurs van de Nederlandse Stichting, Sticusa. Hij vertrok als tiener op de boot naar Nederland voor verdere studie.

Studie in Nederland

In Tilburg deed hij aan de Academie voor Beeldende Kunsten zijn MO tekenen. Daarna vervolgde hij zijn studie op de Rietveld Academie in Amsterdam. Hier specialiseerde hij zich in beeldende kunst, m.n. in het schilderen. Terug van zijn studietijd, heeft Chin zich in de zestiger jaren ingezet voor het kunstonderwijs in Paramaribo. Het Nationaal Instituut voor Kunst en Kultuur (NIKK) leverde een groot aantal getalenteerde Surinaamse beeldende kunstenaars af, waarvan een deel nu nog steeds actief is als kunstenaar en als docent aan een opleiding.

Masters in New York

Na zijn masters opleiding aan de New York University in 1975, zet hij zijn zinnen op een volwaardige Kunst Academie in Paramaribo. Studenten moeten daar een volwaardige Bachelors diploma krijgen. Hij kreeg het voor mekaar. In 1981 werd de Academie voor Hoger Kunst en Kultuur Onderwijs geopend. Na omzwervingen op zoek naar geschikte locaties, staat dit instituut nu aan de Waterkant. Hij werkte als hoofd van de afdeling Culturele educatie op het ministerie van Onderwijs en maakte zich sterk voor diverse culturele projecten in binnen- en buitenland. Een duidelijke Surinaamse identiteit in de wereld van kunst en cultuur en de ontwikkeling daarvan was zijn stokpaardje.

Nalatenschap

Chin A Foeng laat ons veel meer na : een boek voor het tekenonderwijs, een gedichtenbundel, een monument van de Revolutie en honderden tekeningen, doeken, etsen en keramische stukken. En nog veel meer herinneringen aan zijn onuitputtelijke energie, politiek en nationalistisch idealisme en liefde voor zijn land en familie.

Jules overleed, veel te jong en veel te vroeg, op 28 juli 1983. Hij was pas 39 jaar. Maar zijn nalatenschap is groot. En die moet bewaard blijven.