Korte levensbeschrijving:

Anton Heyboer was een Nederlands kunstschilder en etser. Hij woonde met vier vrouwen in een commune te Den Ilp (Landsmeer).

Heyboer werd geboren te Sabang, op het Indonesische eiland Pulau Weh (ten noorden van Sumatra), als zoon van een werktuigbouwkundig ingenieur. Na een aantal verhuizingen vestigde het gezin zich voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in Haarlem.

In 1943 werd Heyboer door de Duitsers opgepakt in het kader van de Arbeitseinsatz en overgebracht naar een Durchgangslager voor buitenlandse dwangarbeiders te Prenzlauer Berg (Berlijn). Zeven maanden later keerde hij doodziek terug in Haarlem.

Na de Tweede Wereldoorlog vestigde hij zich te Borger en in 1950 trouwde hij met Elsa Wijnands, met wie hij twee jaar later een zoon zou krijgen maar die al in 1953 besloot van hem te scheiden. In 1961 vestigde hij zich in een boerderij in Den Ilp. Heyboer tekende, schilderde en etste. Zijn vrouwen zorgden voor de verkoop.

In de jaren zestig begon Heyboers werk internationaal onder de aandacht te komen. Zijn werk hing op de afdeling grafische kunst van de tentoonstellingen documenta 2 in 1959, documenta 3 in 1964 en documenta 4 in 1969, alle in het Duitse Kassel. In 1962 ontving hij de Japanse Ohara-museumprijs en in 1964 benoemde de Accademia Fiorentina delle arti del disegno in Florence hem tot “Academico Onorario classe incisione”. In 1984 verbrak Heyboer echter de banden met de gevestigde kunstwereld om in afzondering in zijn huis in Den Ilp verder te werken.

De foto is uit 1974.